Vandaag voor de 1e keer zonder hoofddoek een stap gezet in de bewoonde,harde en lieve wereld...
toen ik aankwam vanmorgen in het ziekenhuis (voor het busje) zaten de andere 7 lotgenoten er al...de lieve schat van 80 jaar zag me en zei "ohhhhh zonder doekje, wat mooi" en begon spontaan in zijn handen te klappen....zooooo lief ....en toch voel(de) ik me wat onzeker ....en toen ik vanmiddag boodschappen ging doen in de plaatselijk A.l.d.i......ging het alarm af (neeeee ik had niets genomen zonder te betalen,het was al toen ik binnenkwam) en alle ogen op mij gericht gatverrrrr....maar toen ik aan de kassa stond kon er iemand zijn ogen niet afhouden van mijn 'koppeke' ( en niet omdat hij het mooi vond, dat zag ik aan zijn blik :-)....en ineens voelde me ik weer zeer onwennig zonder het 'vertrouwde' doekje ...
Maar ik wil het doekje niet meer dragen ..;want het jeukt....het jeukt hard...en dat komt omdat mijn zachte haartjes tegen het doekje beginnen te drukken en dat geeft jeuk.....dus koud of niet koud....ik ga voortaan door het leven ZONDER het doekje ......
Liefs
Marjo
